آشنایی با نئو

نئو یا همان ارز دیجیتال (ant share) یک پلتفرم متن باز مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است.

توسط Eric Zhan و Da Hongfei سال 2014 میلادی در کشور چین ایجاد شد و سپس در ماه ژوئن 2017 به NEO تغییر نام داد.

NEO  در صدد اتماسیون مدیریت دارایی های دیجیتال با استفاده از قرارداد های هوشمند بوده

با هدف نهایی ایجاد یک سیستم اقتصادی هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع شده (Distributed Network) ایجاد شده است.

معرفی

شبکه نئو از بین تعداد از گره های تایید شده مرکزی (DBFT) بهره می برد میتواند تا 10,000 تراکنش در ثانیه (TPS) را پشتیبانی کند.

تحمل خطای بیزانس یک مساله فرضی است که در آن 9 ژنرال سعی میکنند با پیروی از رای اکثریت، تصمیم گیری کنند که چگونه به یک شهر حمله کنند.

ارز محلی بلاک چین نئو با نماد اختصاری NEO نمایش داده میشود. NEO یک توکن غیر قابل تقسیم است که توکن های GAS را تولید می کند. توکن های GAS یک دارایی جداگانه در شبکه هستند که میتوان از آنها برای پرداخت هزینه معاملات استفاده کرد.

در حقیقت GAS به عنوان سوخت پلتفرم NEO محسوب می شود؛ یعنی جهت پرداخت کارمزد محاسبات یا توسعه قرارداد های هوشمند در شبکه از آن استفاده می شود. نرخ تورم GAS با یک الگوریتم نیمه عمر کنترل می شود که 100 میلیون GAS را طی حدود 22 سال آزاد میکند. در در بلاک اولیه (Genesis Block) تعداد 100 عدد NEO ایجاد شد.

50 میلیون NEO به سرمایه گذاران اولیه فروخته شد و 50 میلیون باقی مانده نیز در یک قرارداد هوشمند قرار داده شد. طبق این قرارداد هوشمند هر ساله 15 میلیون NEO آزاد می شود که توسط تیم توسعه دهنده نئو برای تامین اعتبار اهداف بلند مدت استفاده می شود.

تاریخچه پیدایش نئو

 سال 2014 میلادی ایجاد پلتفرم انت شیرز (Antshares)

 سال 2015 میلادی –  راه اندازی شبکه آزمایشی (TestNet) انتشار مقاله سفید (Whitepaper) 

سال 2016 میلادی – انتشار مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Ant shares / راه اندازی شبکه اصلی انت شیرز (MainNet) 

 سال 2017 میلادی – تغییر ant shares به NEO / توسعه استاندارد توکن NEP-5 / انتشار اولین توکن نام NEP-5 توسط Red Pulse

سال 2018 میلادی – شروع عدم تمرکز شبکه / شروع توسعه برای NEO نسخه 3.0

تفاوت نئو (NEO) و اتریوم (ETH)

محبوبیت NEO به دلیلی شباهات آن به محیط قرارداد های هوشمند اتریوم (Ethereum) به طور پیوسته در حال افزایش است.

قابلیت قرارداد های هوشمند کاربران پلتفرم NEO اجازه می دهد به صورت خودکار به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال خود بپردازند.
در مقایسه با اتریوم که زبان برنامه نویسی مخصوص خود به نام solidity را دارد از همه زبان های برنامه نویسی رایج مانند پایتون، جاوا و جاوا اسکریپت در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند.

هدف این است که توسعه دهندگان در سراسر جهان بتوانند اپلیکیشن های کاربردی خود را در بلاک چین NEO  برنامه نویسی و اجرا نمایند.

با وجود همه این شباهت ها، تفاوت هایی نیز میان اتریوم و نئو وجود دارد که به شرح جدول زیر است:

پروتوکل DBFT چگونه کار میکند؟

یک مکانیسم اجماع در بلاک چین بوده که توسط ارز NEO رمزنگاری شده

در اصل با روشی مشابه سیستم مدیریتی یک کشور و داشتن شهروندان و نمایندگان و سخنرانان برای اطمینان از عملکرد کشور (شبکه) کار میکند.

این پروتکل با استفاده از یک سیستم رای دهی برای انتخاب نمایندگان و سخنرانان به اثبات سهام (POS) نزدیکتر است.

اجزای اصلی پروتکل DBFT عبارتند از:

1. شهروندان Citizens در حقیقت دارندگان توکن های NEO و گره های معمولی شبکه هستند
2. نمایندگان Delegates در حقیقت گره های حسابداری شبکه هستند
3. سخنگو Speaker در حقیقت یکی از نمایندگان است که به صورت تصادقی انتخاب می شود

قابلیت های پلتفرم NEO:

NeoVM:

محیط اجرای قرارداد هوشمندی است که دارای مزایایی مانند امنیت، مقیاس پذیری و همرسانی بالا است.

این پلتفرم بسیار سریع راه اندازی می شود و فقط به مقدار کمی از منابع سخت افزاری نیاز دارد.

این برنامه به منظور اشکال زدایی و آزمایش قرارداد های هوشمند طراحی شده تا امکان توسعه آسانتر و سریعتر آنها فراهم شود.

NeoFS:

اجازه میدهد داده با حجم بالا در شبکه تقسیم شده و در سراسر آن توزیع شوند.

کاربران میتوانند از طریق این سیستم میزان مطمئن فایلها را مشاهده نموده و فایل هایی با قابلیت اطمانان کم را با حداقل هزینه ذهیره و بازیابی کنند.

بدیهی است با پرداخت کارمزد های بالاتر، داده ها را میتوان در گره های قابل اطمینان ذخیره سازی کرد.

NeoID:

یک NeoID برای اولویت بندی مقیاس معاملات و انجام عملیات در شبکه استفاده میشود.

در حقیقت استاندارد برای شناسایی کاربران در بلاک چین است.

معاملات در مقیاس کوچکتر و قرارداد های هوشمند که دارای اضافی برای رسیده به جلو صف اولویت تایید GAS از پیش تعیین شده نیستند

میتوانند با پرداخت بلوک NeoID اقدام کنند.

بد نیست نگاهی به این مطلب نیز بیندازید

مزایای ارز دیجیتال NEO 

دارایی های دیجیتال:

دارایی های سنتی با استفاده از قرارداد های هوشمند به دارایی های دیجیتال غیر متمرکز تبدیل میشوند

هویت دیجیتال:

NEO مکان ایجاد هویت الکترونیکی برای افراد، مشاغل و اشخاص را می دهد تا از طریق سیستم های هویت چند عاملی شامل تشخیص صدا، اثر انگشت، اس ام اس و تشخیص چهره قابل دسترسی باشد.

سیستم قرارداد های هوشمند:

قرارداد های هوشمند NEO  یک انقلاب در ای زمینه است؛ زیرا از زبان های برنامه نویسی رایج که برای 80 درصد از توسعه دهندگان شناخته شده است، پشتیبانی میکند

اپلیکیشن های غیرمتمرکز:

با توسعه مداوم ابزار ها و تکنین های جدید، پلتفرم NEO از توسعه برنامه های غیر متمرکز (Dapps) ماننده صندوق های هوشمند پشتیبانی خواهد کرد.

قیمت نئو از ابتدا تا ۲۰۱۹

قیمت ارز دیحیتال نئو از سطح ۰٫۱۸ دلار در سپتامبر ۲۰۱۶ میلادی به ارزش فعلی آن یعنی ۱۲٫۴۶ دلار رسید. در این میان قیمت NEO فراز و نشیب های بسیاری را تجربه نمود؛ بطوریکه ژوئن ۲۰۱۸ میلادی حجم بازار تقریبا به رقم ۳٫۵ میلیارد دلار رسید که این مقدار در حال حاضر نزدیک به ۸۸۱ میلیون دلار است. کارشناسان پیش بینی میکنند اگر چه بازار ارز های دیجیتال بسیار بی ثبات است، اما احتمالا قیمت NEO در سال های آتی افزایش یافته و این ارز رمزپایه در میان ۱۰ ارز دیجیتال برتر بازار قرار خواهد گرفت

در نمودار زیرمیتوانید قیمت NEO را از تاریخ ۹ سپتامبر ۲۰۱۶ تا کنون مشاهده نمایید.